«مینگما گیالجی» در گفتگو با «آلن آرانته» به برخی مسائل صعودشان اشاره نموده
او عنوان داشت: آنها کمپ سوم را در ساعت ۲.۳۰ بامداد شنبه ۱۶ ژانویه ۲۰۲۱ در هوای خوب ترک کردند. با نزدیک شدن به مکان کمپ سنتی ۴ در حدود ارتفاع ۷۸۰۰ متر، باد شدت گرفت. آنها ساعت ۵ صبح استراحت کردند و سعی کردند خود را گرم کنند.
مینگما می‌گوید: بدن او بسیار سرد و آماده بازگشت بوده. او سعی کرده با یکی از هم تیمی‌های خود، «داوا تنجینگ» از طریق بی‌سیم تماس بگیرد، اما ارتباط میسر نشد. او می‌گوید: “خوب شد که تماس برقرار نشد، زیرا در غیر این صورت ممکن بود موجب بازگشتش شود”.
بعد از دو ساعت، حدود ساعت ۷، خورشید طلوع کرد و آنها شروع به گرم کردن خود می‌کنند و به صعودشان ادامه می‌دهند.
آلن آرانته می‌نویسد: از او خواستم کوهنوردی را در تابستان و زمستان مقایسه کند: او از برف و یخ سفت و کوبیده شده براثر باد سخن گفته و می‌گوید: “صعود با کرامپون در این شرایط راحت‌تر از تابستان و صعود در برف نرم بود”. وی همچنین اشاره کرد: آنها هرگز از بهمن نمی‌ترسیدند. آنها در تعمیر طناب از باتل‌نک و از طریق تراورس نیز مشکلی نداشتند.
دربازگشت از قله نیز مسیر مستقیم و راحت و بدون مانع بود.
وی گفت: در کل برنامه تیم این بود که یک نفر از اکسیژن مصنوعی استفاده نکند.
وی گفت در مورد علت استفاده خودش از کپسول اکسیژن عنوان داشت: “وقتی در روز قله به کمپ ۴ رسیدیم بسیار خسته بودم و تصمیم گرفتم از اکسیژن مکمل استفاده کنم، البته شدت سرما هم‌در این تصمیم موثر بود”.
آنها قصد دارند هفته آینده به کاتماندو بازگردند و میتوان پرسش‌های دیگری را در مورد صعودشان‌مطرح کرد.
از جمله اینکه چرا از صعود تا کمپ ۴ و‌بازگذاری در روز ۱۵ ژانویه، به کمپ سوم بازگشته و مجددا همان شب از کمپ ۳ راهی قله شده؟ درحالیکه می‌توانست از همانجا منتظر سایر نفرات تیمش شود و‌به اتفاق صعود‌کنند!
