در مقابله با موقعیتهای اضطراری در کوهستان باید به یاد داشته باشیم که نخستین صفت یک کوهنورد انسان دوستی و خدمت به همنوع و عشق به طبیعت است. پس باید غرور را در پایین کوهستان دفن کنید و حتی در مسیرهای راحت به نیروی خود مغرور نشوید. لازم است در هنگام رویارویی با بدی هوا و نداشتن آمادگی کافی برای روبرو شدن با آن به موقع برگردیم و نجات جان خود و همراهان را از رسیدن به هدف مهمتر بدانیم.
همیشه باید با احتیاط حرکت کنیم و بسیار مراقب باشیم تا هیچ سنگی را از کوه جدا نساخته و به پایین پرت نکنیم. در کوهستان باید از ایجاد سر و صدای اضافی خودداری کنیم و آرامش خواص آن را بی‌جهت بر هم نزنیم. به خصوص خیلی بهتر است که از دویدن به هنگام پایین آمدن از کوه بپرهیزیم. توجه داشته باشیم که حتی با یک پرش یک متری ممکن است پیش‌آمد بدی به دنبال داشته باشد. بی‌فکر عمل نکنیم و خود را درگیر مسیرهای ناشناخته کوهستان نسازیم.
همیشه باید قبل از دیر شدن وقت و قرار گرفتن در میان طوفان و کولاک ارتفاع خود را کم کنیم. در موقع باران و رعد و برق پناه بگیریم و توجه کنیم که برق آسمان غالباً به قله‌ها و تیغه‌های سنگی و مناطق مرتفع برخورد می‌کند. در این هنگام باید کلیه وسایل فلزی را مانند ساعت و یا کلنگ از خود دور کنیم و در پناه سنگی به فاصله ۳ تا ۵ متر بر زمین بنشینیم و عایق ضخیمی در زیر بدنمان قرار دهیم.
به هنگام هجوم ناگهانی مه و توفان باید صبور باشیم و هراسان و هر سو ندویم بلکه با همفکری در پی شناخت مسیر درست باشیم. در صورت بدتر شدن هوا و نبودن امکان ادامه مسیر در حائل دیواره‌ها و صخره‌ها ساکن شویم و لباس‌های گرمتر خود را بپوشیم. مرتب باید دست و پا و انگشتان خود را حرکت دهیم و تا موقع بهتر شدن هوا ولو تا صبح، بیدار باشیم و با تمرین و حرکت خود را گرم نگه داریم.
همیشه به هنگام صعود از یک مسیر هر از چندگاهی نگاهی به پشت سر خود بیاندازیم تا منظره بازگشت بیشتر در ذهن باقی بماند. همیشه زمان خود را برای بازگشت از کوهستان تنظیم نماییم و هرگز تا دیروقت به صعود ادامه ندهیم و قبل از تاریکی هوا به فکر ایجاد کمپ و یا بازگشت به پایین باشیم. توجه داشته باشیم که در فصل تابستان برای بازگشت به نصف تا دو سوم زمان صعود وقت نیاز داریم.
برای پایین آمدن از میانبرهای ناشناخته که از بالا دید ندارند خودداری نمایید. در موقع پایین آمدن از پریدن بر روی سنگ‌ها خودداری کنیم و در شیب‌های تند آرام و سنگین قدم بگذاریم. پا را از زانو کمی خم کنیم تا فشار ناشی از پایین آمدن مستقیماً به مفصل و استخوان‌ها وارد نشود و قدم‌ها را با فاصله کم و انعطاف زیاد برداریم.
باید سعی کنیم در هر برنامه بر تجربیات کوهنوردی خود بیافزاییم و به هنگام صعود مسیر بازگشت خود را به خاطر بسپاریم. پس از هر بازگشت حتماً کروکی مسیر و توضیحات لازم پیرامون برنامه را در دفتری یادداشت کنیم. این یادداشت در آینده کمک مؤثری به ما و سایر دوستانمان خواهد کرد.
